Veel politieke partijen hebben moeite met het vasthouden van leden. Het lidmaatschap van maatschappelijke organisaties is in onze ontzuilde samenleving geen automatisme voor lange tijd. De herkenbaarheid van politici is voor kiezers belangrijker geworden dan het vasthouden aan ideologische programma’s. Dat is een teken van emancipatie. Mensen laten zich niet vertellen hoe de samenleving eruit ziet; zij denken daar zelf over na. En ze handelen daar ook naar. Niet alleen door massaal en regelmatig geld over te maken voor goede doelen, maar ook door lid te worden van bijvoorbeeld natuur- en milieuorganisaties, consumentenorganisaties of medezeggenschaps- en cliëntenraden.

Ook jongeren tonen maatschappelijke initiatief bij scholieren- en studentenacties, bij de organisatie van festivals en evenementen en door heftige politieke debatten op het internet te voeren.

Als politieke partij steunen wij het idealisme van mensen. We zoeken de dialoog met jongeren, kunstenaars, wetenschappers en maatschappelijke organisaties, maar ook met mensen die zich niet vertegenwoordigd voelen. Die dialoog voeden wij door als ideeënpartij niet bang te zijn gedurfde voorstellen op de agenda te zetten.

Als politici voeren wij het debat met open vizier. Ver weg en abstract in de parlementen, maar ook dichtbij met mensen op straat, op festivals, op onze websites, weblogs en andere digitale netwerken.